Пусть всегда будет солнце!

Życie na wsi daje zupełnie nowe wyobrażenie na temat przysłów.
Leje jak z cebra, trafiła kosa na kamień,Na Boże Ciało skacz do wody śmiało...ileż w tym brutalnej dosłowności! Deszcz nie odpuszczał, do wody nawet skakać nie było trzeba, sama człowieka zalewała (niczym krew,kiedy się wyjrzało przez okno).
Późnym popołudniem zapakowaliśmy Nieocenioną Siłę Roboczą i pomknęliśmy na chwilkę rozejrzeć się po obejściu.

(Po drodze niezdrowa ciekawość zawlokła nas za przemoknięte poprzedniego dnia szmaty do pewnego domu, niemalże po sąsiedzku. I co? Okazało się,nie po raz pierwszy, że WSZYSTKO DA SIĘ ZROBIĆ!)

Rozglądanie się zajęło nam prawie cztery godziny.

Młodzież oddawała się zabawom mimetycznym.


Siła Robocza, zaskoczona dystansem poprzednich właścicieli numeru 8 do ochędażania obejścia, działała na skromnym wysypisku, od zachodu wrastającym w dom wraz z prowizorycznie usuniętymi drzewami.


Jak przystało na prawdziwych fachowców - część robót uświęcono debatami.


Rozkosze pielenia sprawiły natomiast, że planowana na wieczór uczta była skończona, nim zdążyła nabrać rozmachu i na dobre się rozpocząć.


Rozmowy o pogodzie są może szczytem wysublimowanej kurtuazji, nie da się jednak ukryć, że ta tchnie nudą. Cóż jednak począć,kiedy aura zaczyna mieć tak dominujący wpływ na każdy człowieczy krok? No jak to co, zaapelować: Пусть всегда будет солнце!Dokładnie takie, jak to, które świeci teraz nad dachami dolnośląskiego miasteczka,w którym powoli budzi się z wczorajszego zbiorowego narkoleptycznego ataku nasza Niezmordowana Ekipa Budowlana.