Rozśmieszanie planami.

Czy kogoś zdziwi, że jeszcze się nie przeprowadziliśmy?

Że na budowę nie przyjechał porotherm?

Że nie staliśmy wczoraj z rozdziawionymi paszczami patrząc, jak wielka betoniara wtacza się na nasze, nie do końca istniejące, podwórko?

No właśnie. Czasami, kiedy nie wiadomo o co chodzi, chodzi o pogodę.

A całe nasze szczęście w tej sytuacji polega na tym, że się nam zupełnie nie spieszy.

Jedyne pragnienie dotyczące całej akcji to przerwać ją na zimę w odpowiednim momencie.

A że z takim M., kierownikiem i takim W., wykonawcą, określenie odpowiedniego momentu jest zwyczajnie proste - w zasadzie nie możemy mieć budowlanych zmartwień.

Poza tym - spowszedniałym nam do cna - czekaniem spędziliśmy już pierwszą noc w nowym  miejscu. Były (modne ostatnio w okolicy) świetliki, nowa - nieodległa - sąsiadka M. i test odległości między pewnymi sympatyzującymi ze sobą domami (w tym jednym, który tak jakby nie istnieje) w wykonaniu pewnych zacnych rowerzystów.

I żeby nie było - trochę betonu jednak się rozlało.
Jak widać, już niebawem po tych pięknych schodach będą wlekli swoje walizy pierwsi goście.
(Chyba, że wybiorą windę, także widoczną na pierwszym planie.)