O trudzie. I o wizualizacji.

Geodeci wytyczyli fundamenty pod atrapę stodoły.

M., zwany niegdyś Panem X., tchnął w nas nadzieję na okno w kuchni.

(D., architekt, tak jakby nie spotkał się z nami. Czymże jednak byłaby ta opowieść bez jego w niej absencji?)

Sąsiad, ten od krów, zagadał.

Koparka posprzątała.

Woda zeszła z działki.

A Pan M., wykonawca, opowiedział nam o trudzie i wizualizacji.

Otóż - anonimowi dla nas - ludzie, którzy "tymi ręcami" budują nasz dom, musieli przebrać zasoby, które pozostały po pracach rozbiórkowych.

Nie było to ani miłe, ani łatwe.

Pan M., wykonawca, pokazał im więc projekt oraz opowiedział historyjkę tej treści:

***

Idzie sobie człowiek i widzi, że jakiś gość zbiera kamienie.

-Co robisz?- pyta.

- Zbieram kamienie.

Idzie dalej, a tu - następny człowiek zbiera kamienie.

-Co robisz? - pyta zbierającego.

-Zbieram kamienie, bo będę budował fundament.

Podczas dalszej drogi wędrujący spotyka kolejnego zbierającego kamienie.

Znów pada pytanie:

-Co robisz?

-Buduję katedrę!

***

Dobre, nie? :)