Zachwyt.

Drogi pamiętniczku! Jak zapewne zauważyłeś, mamy pewną skłonność do popadania w zachwyt nad ludźmi. A ponieważ ci są z gruntu dobrzy, na ogół zachwyt nie nie jest nietrafiony. Zdarzy nam się, a owszem, totalne pudło, no ale...

...ale tym razem mamy do czynienia z bardzo, ale to bardzo trafionym zachwytem.
Jesteśmy "zaopiekowani", doinformowani i prowadzeni za rękę przez Wykonawcę.

Przerażenie ogarniało nas na myśl, że będziemy musieli ogarniać, dajmy na to, kolejność prac na budowie. Wyobrażanie sobie godzin spędzanych nad szukaniem żwirów, TOITOI-ów, cegieł i koparek spędzało nam sen z powiek. Blady strach padał na nas na myśl o błaganiu o wyceny i umowy, proszeniu się o wiadomości z placu boju i takie tam.

I co? I nic! Nic z tych rzeczy.
Pan W. jest cu-do-wny.
Myśli za nas, załatwia za nas, pilnuje za nas, wszystko ogarnia, a nawet - wchodzi w porozumienie z naszym bezpośrednim sąsiadem, co nam się udawało jedynie okresowo. Bez proszenia, bez przypominania się, bez błagań i nieodebranych telefonów. Bez zaliczek. Bez kombinowania. Z uśmiechem, konkretem, radą i konsultowaniem zmian (choć gołym okiem widać, że nasze pojęcie o całej akcji jest co najmniej blade, ale to jednak miłe, co nie).

Marzyliśmy po ciuchu o budowie bez nerwów. Wygląda na to, że z grubsza może się to udać.