Jedziemy dalej.

Pewnie dostalibyśmy zadyszki, gdyby nie to, że wszystko dzieje się trochę poza nami.

Jedziemy sobie na rekonesans, "na budowę", gdy tymczasem mija nas auto z rurami, które jutro będą kładzione od przyszłym parkingiem. Koparka robi dziury pod to, co się już do żadnych praktycznych przedsięwzięć nie nadaje. I takie tam. Progres znaczy się.

Do niczego nie musimy przykładać ręki. Wszystko jest dopilnowane i zorganizowane. Za nas.
(O jakże się myliliśmy, wyobrażając sobie przed prawie pięciu laty nasz udział w tym przedsięwzięciu!)