A miało być tak pięknie...

Nie od dziś wiadomo jednak, że nadmierna wiara w prognozę pogody prowadzi do rozczarowań.

Jednak, żeby nie było, podjęte postanowienie zrealizowaliśmy.Przez jakiś czas błąkaliśmy się po obejściu. Sprawdziliśmy, jakich sprzętów nam brakuje.

Okazało się, że w zasadzie nie mamy niczego, co jest nam aktualnie niezbędne.

Skończyliśmy na pracy w ogródku i  oprowadzaniu licznych (dokładniej rzecz ujmując - trzech, ale za to j a k i c h) osób po salonach. Jeżeli mielibyśmy być precyzyjni - wypadałoby napisać - po przyszłych salonach. Następnie mile spędziliśmy czas przy herbatce, w R., udaliśmy się do pracy, wyszliśmy z pracy, odebraliśmy dziecko z przedszkola, poszliśmy do Biedry, wróciliśmy do pracy, sporządziliśmy sałatkę (podobno) lubianą przez M. i pojechaliśmy ją zjeść (oraz popracować) w adekwatnym towarzystwie.

I tak to już jakoś tak jest. Codziennie. Miło i przyjemnie.