Wind of change.

W związku z domem, w mijającym tygodniu, zaszło w naszym życiu kilka zmian.
Pojawiły się kocięta. Dwa, puchate i pokraczne. Dzikie. Chyba dzieciaki tego kota, co to u nas stacjonuje gdzieś od roku.(Co my teraz mamy zrobić?)

D., architekt, złożył wczoraj wniosek o pozwolenie na budowę. (Zleciliśmy mu to mieszkając w Poznaniu, nie mając zielonego pojęcia, że do Starostwa będziemy mieli bliżej, niż on...i to w tak krótkiej perspektywie czasowej. Efekt jest taki, że dzisiaj jedziemy do Lwówka nanosić poprawki na wniosek, bo zmieniliśmy adres...)

Skonstruowaliśmy prowizoryczną bramę. Pełni funkcję bariery psychologicznej. Po pierwsze dlatego, że jest. Po drugie dlatego, że jest, jaka jest - bo czy można przypuszczać, że posiadacz takiej bramy ma zgromadzone za nią bogactwa, które warto przejąć?





Przy okazji konstruowania bramy i zabierania się za nowy murek




staliśmy się posidaczami długu wdzięczności wobec 1/2
Śledzibowców - za opiekę nad Okruchem.

Z tęsknoty za zamawianiem kontenera budujemy kolejną stertę śmieci.



Czas przystąpić do zaprojektowania tablicy informacyjnej
(zanim przystąpimy do prac przewidzianych w projekcie, zdążą ją zapewne zszargać warunki atmosferyczne).

Pozwolenie na budowę powinno zstąpić na nas do końca października.
Nie bierzemy tej teorii na poważnie. W końcu - mamy czas.