Powrót do łask.

Zacznijmy od końca - dzisiaj (to jest - we wtorek) burmistrz J. nie ma czasu (wtorek to dzień przeznaczony na spotkania z gawiedzią, w mirskim ratuszu wić będzie się z pewnością kolejka petentów pełnych skarg i zażaleń). Ale wczoraj miał! Dobre 20 (słownie: dwadzieścia) minut poświęcił inwestorowi oraz miażdżącemu doświadczeniu zawodowemu D., architekta, a w czwartek będzie miał ODPOWIEDŹ!

Pogadali sobie panowie jak burmistrz z architektem-nadzorcą budowlanym o tym, że to nie precedens, że już przy znacznie poważniejszych (heeej, no jak to?! ;) ) inwestycjach tak bywało (a ostatnio nawet w gminie Mysłakowice, gdzie J. zadzwoni i się dowie), że przecież wszystkie te stare domy mają przybudówki, że inwestor z żoną, że jednak, i że aż, i że kolejne lato przeminie!

Okazało się, co podejrzewaliśmy, ale trudno było nam się o tym przekonać, że architekt D. jest niczego sobie. Wrócił do naszych łask w wielkim stylu.
A że pani P. też chciała pogawędzić...No cóż. Udawszy się do niej architekt D. z inwestorem S. usłyszeli, że to nie będzie trwało tak długo - tylko dwa miesiące. D. powiedział więc wiecznie urlopowanej pani P., że jak nie dostanie tego za tydzień, to nasz wniosek o pozwolenie na budowę zostanie odrzucony.

P.s.Dziękujemy za trzymanie kciuków. Sądzimy, że moce magiczne wpłynęły na J., burmistrza równie mocno, jak poparta trzydziestoletnim doświadczeniem zawodowym argumentacja D., architekta.

Trzymajcie kciuki!

Dzisiaj o trzynastej trzydzieści, w tym fotogenicznym przybytku,



odbędzie się bliskie spotkanie trzeciego stopnia (architekt D. kontra burmistrz J.) w mało poważnej sprawie : przeciągać w nieskończoność "bo tak", czy też może wcale niekoniecznie.

Wysyłamy tam też własnego, bardzo stronniczego przedstawiciela, zwanego w niektórych kręgach inwestorem. Druga połowa zostaje, by trzymać kciuki. Z Okruchem.

P.s.Psikus polega na tym, że tak czy siak kiedyś te warunki i to pozwolenie dostaniemy.
Po prostu czasami, kiedy nie wiadomo o co chodzi, chodzi nie wiadomo o co.

Powrót D., architekta.

Jakiś wewnętrzny imperatyw przyplątał się wczoraj i nakłonił nas do wykonania telefonu do wydziału AiB lwóweckiego starostwa (przypomnijmy: urzędnicy, którzy pracują, są mili i kompetentni oraz okazują współczucie petentom).

Sami nie wiemy, czy mu, temu imperatywu, dziękować...

-Nie mam dla pana dobrych informacji - rzekła mila i kompetentna Pani.
-Zdążyłem się już przyzwyczaić - odparł ze szczerym uśmiechem petent, którego już dobre dwa lata, w jedynie słusznych reakcjach na podobne sytuacje, tresuje stary dom o wdzięcznej ksywie "nr8".

Dowiedziawszy się o tym, że do pozwolenia brakuje...warunków zabudowy (przypomnijmy, że czekaliśmy na nie przez pół zeszłego roku (słownie:sześć miesięcy) i w końcu dostaliśmy, postanowiliśmy dowiedzieć się od D., architekta - o co chodzi.


Został przyłapany na gorącym uczynku! Oto powrót D., jakiego zatrudnialiśmy - pędził szarymi szosami powiatów w bojowym nastroju ku spotkaniu z przeznaczeniem - panią P., której zawdzięczamy zeszłoroczne, półroczne czekanie na warunki...

Z grubsza sytuacja wygląda tak: przebudowa zmienia się w rozbudowę, zgadza się na to konserwator i wszyscy po drodze...ale pani P. postanawia od początku wszczynać procedurę. A my, naiwnie, za dwa tygodnie chcieliśmy dzierżyć w dłoniach pozwolenie, a w niedalekiej przyszłości rozbierać dach, który chyba zdąży dokonać autodestrukcji (już zaczął i idzie mu całkiem nieźle), za co będziemy mu bardzo wdzięczni, bo budynek bez dachu przestaje być budynkiem podlegającym opodatkowaniu.

D., architekt, nic nie wskórał w nierównej walce z wiecznie urlopowanym umysłem pani P. i umówił się na poniedziałek z burmistrzem, tym samym rekinem rozwoju regionalnego, którego ekonomiczne podejście do rzeczywistości pchnęło ku przekonaniu, że nie warto inwestować w turystykę w naszej gminie, póki nie wyczerpią się możliwości inwestycyjne Świeradowa Zdroju.(Myślicie, że Stóg Izerski leży w administracyjnych granicach gminy Świeradów? Otóż nie! Po prostu nasz burmistrz umie zrobić świetny PR...szkoda tylko, że nie swemu podwórku.)

Dla niewtajemniczonych - w całej akcji chodzi o kilkadziesiąt dodatkowych centymetrów pseudostodoły, która odbudowana, a właściwie rozbudowana będzie ze szlachetnego siporexu i obita dechami.

Spójrzmy jednak na sprawcę całego zamieszania i zapytajmy się, czy warto?



Bez dwóch zdań!

Sztuka szczęcia.Świeradów.

Chciałoby się rzec (i pewnie by się rzekło, gdyby się nie było z plastiku):