To jest już koniec.

To koniec prac na ten rok. Nasz sezon budowlany był krótki, postępy wsteczne, ale mamy pięknie zalany betonem fundament pod gościnną atrapę ex-stodoły - jak widać, kawał kanalizacji i inne rzeczy, których nie będziemy oglądać już zbyt długo, bo zostaną zasypane, zamurowane i upchane w ściany. Mamy też masę ogarniętych niespodzianek, nagłych i spektakularnych zwrotów akcji i pozornie nieszczęśliwych zdarzeń, które oczywiście wyszły nam na dobre.

Z W., wykonawcą, umówiliśmy się na nowy start w maju przyszłego roku.

A widok z Ostrzycy też ładny.
(Że o ploteczkach na szczycie, zakąszanych białą czekoladą nie wspomnimy.)

Rocznica.

Jakoś tak na dniach trzaśnie nam pięć lat z numerem Osiem. Słownie: pięć.
I co? No....yyy...nie wykonaliśmy planu pięcioletniego. Bardzo się jednak cieszymy, że nie wiedzieliśmy o tym, że go nie wykonamy przed pięciu laty, kiedy nasmarowaliśmy na akcie notarialnym kilka parafek oraz małe co nieco pełnym imieniem i nazwiskiem. Samo planowanie może i rozśmiesza, ale też z całą pewnością dostarcza motywacji. Planujemy więc dalej, nie dalej jednak niż na 2017.
:)

Wczoraj pan W., wykonawca, przyniósł nam (poza pewnym dokumencikiem) dobrą wiadomość.
Decyzja Jaśnie nam Panującego w sprawie zgody na kopalniane, chemiczne czary-mary została odwołana. Hip, hip, hurrrra!

Poza tym nasz tegoroczny sezon remontowy zdaje się dobiegać końca. Trochę smutno, trochę ulga.
Niebawem zaczniemy znów. W kwietniu, może w maju. A na razie będziemy sobie układać tak jakby rozłożonego na części Olboja w jakieś ładne sterty.